पतंगाला कशी पाहून ज्योती लाजते आहे

पतंगाला कशी पाहून ज्योती लाजते आहे
किती लाजून घुंगट काजळीचा ओढते आहे

जणू पायात प्रेमाची अशी तू घातली बेडी
न मज ती तोडता येते न मी सांभाळते आहे

जराशी ढील देता उंच तो लागे उडायाला
मनाच्या या पतंगाला पुन्हा गुंडाळते आहे

न तो बोले कधी काही, विचारी प्रश्न डोळ्यांनी
नजर नजरेस देताना.. नजर भंडावते आहे

अचानक दाटले आभाळ, कोसळल्या किती धारा
सख्याच्या आठवांची झळ नभाशी पोचते आहे

बसूनी फक्त काठावर किती पाहू तरंगाना
कळाया डोह प्रेमाचा, उडी मी मारते आहे

कधी जागेपणी येती, कधी येतात निजल्यावर
तुझी स्वप्ने किती लहरी तरी मी पाहते आहे

- प्राजू