आहे बरेच काही पण बोलणार नाही
आहे बरेच काही पण बोलणार नाही
पेचात मी कधीही तुज टाकणार नाही
जातेच भरकटूनी, तरिही पुन्हा ठरवते
पेटी तुझ्या सयींची मी खोलणार नाही
कवटाळुनी उराशी दु:खास घेतलेले
ते पापण्यात आता बघ दाटणार नाही
विझलाय जो निखारा, शिंपून काळ ओला
फ़ुंकर नकोस घालू, तो पेटणार नाही
काळोख वाटतो मज आता हवाहवासा
सुर्या प्रकाश आता, मी मागणार नाही
हे स्पंद चांदण्यांचे, खुपले असे जणू की
कुठलेच शब्द-काटे, मज बोचणार नाही
झोळीस छिद्र असता, तू सौख्य घातलेले
गेले गळून कितीसे, मी मोजणार नाही
'प्राजू' तु लष्कराच्या, भाजू नकोस पोळ्या
धडपड तुझी कुणीही बघ जाणणार नाही
- प्राजु
0 प्रतिसाद:
टिप्पणी पोस्ट करा