जगणेच बाकी राहिले

निर्जीव या डोळ्यात माझ्या स्वप्न नाही राहिले
सांभाळता स्वप्ने दुजी जगणेच बाकी राहिले


आपापल्या विश्वात सारे, ना कुणी  केली तमा
मी मांडला या जीवनाचा खर्च अन सारा जमा
मग भावना जाता वजा काही न हाती राहिले


मी मांडला सारा पसारा कोवळ्या आशेवरी
जाता विणू धागे नवे गेली उडूनी शेवरी
सारे सभोती का तरीही एकटी मी राहिले


इच्छाच सार्‍या पांगल्या सोडून घरटे का असे?
माझीच ओढाताण का जाता पुसू त्यांचे ठसे?
झाले हसे माझे कसे?..  हे प्रश्न ओठी राहिले


आहे समाधानी असे का सांगते लोकांस मी
का हासण्या हुकुमी अता घेते मनाच्या तालमी?
कर्तव्य नुसते! प्रेम ना नात्यात काही राहिले


- प्राजु