मुखवट्यांच्या भोवती घोटाळणे आता नको

घाव जखमांचे जुन्या सांभाळणे आता नको
त्याच त्या घटनांतुनी रेंगाळणे आता नको

व्हायचे होऊन गेले, राहिल्या खाणाखुणा
परतुनी मागील जखमा चाळणे आता नको

पेटलेल्या भावनांचाही निखारा शांतला
होमकुंडी या मनाला जाळणे आता नको

झेलले ग्रीष्मास, त्याचा खूप झाला दुखवटा
गंधवेड्या पावसाला टाळणे आता नको

तीच यमुना, तोच पावा, त्याच गाई, माधवा!
तेच राधेचे तुझ्यावर भाळणे आता नको..!

पापणीच्या आत काही, ओठ काही सांगती!
मुखवट्यांच्या भोवती घोटाळणे आता नको

सोयरे अन आप्त माझे, मोजण्या पुरते जरी
जन्मभर कौतूक त्यांचे पाळणे आता नको

पाहिले मी रंग त्यांचे बदलणारे रोजचे
बेगडी रंगास भुलणे, भाळणे आता नको

- प्राजु