...झाली गझल निळीशी

घननीळ गीत माझे, मी धून सावळीशी
अन छंद बांधले मी, 'त्या'च्याच चाहुलीशी

मन सैरभैर झाले, येताच सूर दुरुनी
पाव्यात गुंतलेली, मी राधिका खुळीशी

मल्हार छेडलेला, माझ्या कणाकणांनी
अन मोरपीस लावी, मज आस वेगळीशी

निळसर तुझेच लाघव, डोळ्यांत साठवूनी
उधळेन रे मुरारी, मी प्रीत आंधळीशी

गात्रात माझिया रे, भिनले तुझेच वारे
मी एकरूप झाले, तुझियाच सावलीशी

सार्‍याच गोपिकांचा, तू रे सखा, मुकुंदा!
तुझियाविना जगी या भासेल पोकळीशी

'प्राजू' तुला सुद्धा का, गं वेड माधवाचे
शब्दांत 'त्या'स रचुनी, झाली गझल निळीशी

- प्राजु