पुन्हा अशीच बरसून जा..

थोडीशी गं हसून जा
मग खुशाल रूसून जा

वृथा बहाणे मला नको गं
अशीच नुसती दिसून जा

नदी किनारी बसलो मीही
तू ही थोडी बसून जा

किती पाहतो वाट तुझी मी
मनास माझ्या पुसून जा

मंदीर केले हृदयाचे मी
मूर्त होऊनी वसून जा

तुझ्या ऋतूंनी चिंब झालो
पुन्हा अशीच बरसून जा..

- प्राजु