परिणिता..

कुणी रेखिली क्षितिजावरती चंचलशी मेघना
अश्व नभाचे दौडत आणित करूनिया गर्जना

मल्हाराला छेडित छेडित अळवूनिया गायले
पंख फ़ुलवुनी आतुर झाला मयूरही नर्तना..

लाही लाही साहुन धरणी भेगाळुनी गेली
'धाव सख्या रे धाव सख्या!' ती रोज करी प्रार्थना..

"नकोस राणी नको करू गं उगाच तू धावा..
जलद बघ हे, भरून आणिले तुझ्याच मी अर्पणा.."

कडे-कपारी, दरि-खोर्‍यांतुन बरसत तो राहिला
बांधुनी साकव इंद्रधनुचा बोलविले श्रावणा..

तरु-वेलीना किती नटविले गेल्या त्या हरखुनी
जळाशयी त्या वाकुन पुसती, "सांग तु रे दर्पणा!!"

तृप्त होऊनी साज ल्यायली परिणित ती अवनी
तेज मखमली ओस फ़ुलांचे झळके तीज यौवना..

थवे फ़ुलांचे, बीज तृणांचे दान देउन गेला
'पुन्हा वर्षण्या धावत येइन" करुनी तो घोषणा..

- प्राजु