बुधवार, ११ फेब्रुवारी, २००९

कधी येशील कोंदणी?..

तुझ्या नजरेचा मेघ, त्यात काजळाची रेघ
कसा सोसावा आवेग, पडे काळजाला भेग

धनुष्य का भिवईचे, ताणूनसे धरलेले
तीर नयनांचे असे, मजवरी रोखलेले

रंग त्यांचा निळा भुरा, अचपळ मेघ खरा
पापण्यांचा गं पिसारा, झुलवी का झराझरा

कुंतल ते भोर काळे, सोड मोकळे मोकळे
मन वार्‍याचेही खुळे, तो ही त्यांत घुटमळे

नाजूकशी गं जीवणी, नको फ़ुलवूस राणी
कट्यारच जीवघेणी, काळजाचे पाणी पाणी

तुझे हासणे ते मंद, मन माझे होई धुंद
लाल पाकळ्यांत बंद, जशा शुभ्र कळ्या कुंद

तुझ्या प्रेमात नाहतो, तुला स्वप्नांत पाहतो
तुझ्या सयीत वाहतो, संगे तुझ्याच राहतो

श्वासाश्वासात गं राणी, बघ तुझ्या आठवणी
माझीच तू हिरकणी, कधी येशील कोंदणी?

- प्राजु

4 प्रतिसाद:

Unknown म्हणाले...

Namaskar!! Aj prathamach apalya blog var bhet dili. kavita chhaan ahe, visesh mhanaje pahilya kahi olinmadhe purvapaar chalat aleli visheshane (chavun chavun chotha zaleli) ahet asa vatala, pan khatakali nahit... tyamulech kavita jasta avadun geli...-Prajakta Soman

Sagar म्हणाले...

कुंतल ते भोर काळे, सोड मोकळे मोकळे
मन वार्‍याचेही खुळे, तो ही त्यांत घुटमळे
bhannat.. chitra darshi rachana aahe.

Unknown म्हणाले...
ही टिप्पणी लेखकाना हलविली आहे.
क्रांति म्हणाले...

apratim!

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape