संयमाची रेघ..
वादळांचे श्वास होते भावनांचे मेघ ही
मीलनाची ओढ होती संयमाची रेघही..
ओठ नाही त्या गुलाबी दोन होत्या पाकळ्या
चुंबताना होत काटेरी जरासा स्पर्शही...
कामिनीचे रूप पाहू दे मला गे सुंदरी
रोखले मी श्वास आणी सोसला आवेगही..
तारकांचे गूज सांगे रातराणी गंधुनी
चांदण्याशी रासक्रीडा खेळला ना चंद्रही..
पश्चिमेचा गारवारा का सुगंधी वाहिला
संयमाची तो परिक्षा घेत आहे आजही..
- प्राजु
0 प्रतिसाद:
टिप्पणी पोस्ट करा