माझ्यानंतर...

माझ्यानंतर कोणाला मी आठवेन... 

अशी शक्यता नाहीच
क्वचित कधीतरी 
त्या कोप-यातल्या फाटक्या जागी,
त्या फाटक्या वहीकडे
नजर गेलीच ... तर
सापडतील...बरेच सुटे मिसरे ,
काही अर्ध्या ओळी
काही वृत्तात न बसलेले शब्द ..
काही बेभान झालेल्या कल्पना ..
कदाचित सांगतील त्यांच्या जन्माची कहाणी
म्हणतीलही की आमच्याकडे थोडं दुर्लक्षच झालं तिचं.... पण ती चांगली होती !
त्यांना थोडं चुचकारलंत तर येतीलही तुमच्यासोबत
पण बेभान होतील.... गदारोळ करतील..
कारण माझ्यानंतर
त्यांना काबुत ठेवणं कठीण होईल..
वीतभर जागेत नाचायची सवय असलेल्या लेकरांना
मोकळं मैदान मिळालं तर दुसरं काय होणार?
पण त्यांच्यावर रागावू नका..
माझ्या नंतर त्यांना इतर लोकांच्यात मिसळावंच लागेल ... त्यांचं त्यांना जगावंच लागेल.. जगतीलही!
फक्त ...
त्या कोप-यातली ती फाटकी वही मात्र जाळू नका!

जाळल्यावर शंभर टक्के राख होते म्हणे!

-प्राजू