ती.... मळवटवाली!

देवळाच्या दाराशी.. एका कोपऱ्यात .. 

किंचित बांगड्यांची किणकिण,
मळवट भरलेला, आणि कपाळावर मोठ्ठ कुंकू.. 
तीच मळवट वाली... !
हातभार हिरव्या बांगड्या, पायात जोडवी आणि गळ्यात.. ??
गळ्यात मोठ्ठ ठसठशीत मंगळसूत्र ..
काळ्या मण्यांच्या २-३ लडी एकत्र बांधून केलेलं!
भिरभिरी नजर.. येणाऱ्या जाणाऱ्याना न्याहाळणारी
काय माहिती काय शोधत होती...
कदाचित ओळख, कदाचित सहानुभूती.. कदाचित दया..
हातातल्या खापरीने देवळातली फारशी कुरतडणारी ..
माझ्या नजरेशी नजर भिडली.. थंड..
कोणतेही भाव नसलेली.. निर्जीव..
देवाला नमस्कार करून मागे पहिले..
ती उठून उभी राहिलेली... कोणाकडे तरी बघत..
नजरेत काहीसे भाव उमटलेले.. कसले??
माहित नाही.. कदाचित ओळखीचे,
कदाचित उत्साहाचे, कदाचित प्रेमाचे...
बांगड्यांची किणकिण थोडी जोरात झाली..
सोबत पायातले पैंजण सुद्धा वाजले..
आवाजासोबत निऱ्यांचा घोळ सांभाळत ..
पदर नीट करत...
केसांवरून हात फिरवत.. मंदिराच्या पायऱ्यांवरून ती
लगबगीने खाली गेली सुद्धा..
आणि सवयीने एका स्कूटर वर मागे बसली..
वडील असावेत बहुधा!
मागे कुजबुज झाली .. देवाला सोडलीये ती.. देवदासी!
त्या स्कूटर वर मागे बसलेली ती...
त्या माणसाच्या पाठीला चिकटून.. मिठी घालून..
आपल्या कोवळ्या अंगप्रत्यांगाचे अस्तित्व त्याला जाणवून देत..
वडील?? .. मागे फक्त छद्मी हास्याचे हुंकार ..
तोपर्यंत ती... निघून गेलेली.. माझी नजर तिच्या पाठोपाठ..
तिची साडी सुटेल.. निऱ्या निसटतील.. पदर अडकेल स्कूटर च्या चाकात ..

कारण मी १३ वर्षांचीच असताना...
शाळेच्या नाचात माझी साडी निसटली होती..!
- प्राजू