सूर जोगियाचा जुना..

सांज पेटवून गेला, सूर्य अस्ताचलाकडे

दीप काळजाचा घाली, दाट छायेला साकडे

ओलांडतो पापणीच्या, ओल्या कडा पुन्हा पुन्हा

अंतरात भिनलेला , सूर जोगियाचा जुना

उठतात दूरवर तरंगही माझ्या मनी

फ़ेर धरतात उरी खोल तुझ्या आठवणी

पिंगा घाली घेऊनिया सोबतीस तुझ्या खुणा

अंतरात भिनलेला , सूर जोगियाचा जुना

सुक्या ओठांवरी माझ्या, ओल्या व्यथांचेच ठसे

फ़िकुटल्या गालावरी, वेदनांचे कवडसे

अविरत डोळ्यातून, साद घालतो हा कुणा

अंतरात भिनलेला , सूर जोगियाचा जुना

गूढ रितेपण माझ्या, मनी ओसंडते नवे

सुखासीन वाटांचे मी, आज टाळतेच दुवे

आर्ततेच्या ओठावर, छेडूनिया साज सुना

अंतरात भिनलेला , सूर जोगियाचा जुना

अंगावर येते जणू, जिणे एकटीचे आता

यंत्रवत वरखाली, श्वासांचाही हले भाता

सजा देतो ज्याची मला, केला ना मी कधी गुन्हा

अंतरात भिनलेला , सूर जोगियाचा जुना

-प्राजु