tag:blogger.com,1999:blog-9186393963114287486.post8111814009174096356..comments2023-10-31T04:29:11.884-07:00Comments on प्राजु: वामा..Praajuhttp://www.blogger.com/profile/13924476936328441823noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-9186393963114287486.post-32658178409504225822008-12-25T14:17:00.000-08:002008-12-25T14:17:00.000-08:00nstiवामा चा अर्थ सांगितल्याबद्दल आभार.माझ्यासारख्य...nstiवामा चा अर्थ सांगितल्याबद्दल आभार.माझ्यासारख्या अज्ञानी लोकांकडून येणारे प्रश्न टळले.<BR/><BR/>कविता वाचल्यावर कुसुमाग्रजांच्या काही काव्यपंक्तींची आठवण झाली. म्हणजे लेखनाचा प्रकार!<BR/>पण `वामा`ही कविता वेगळ्या अर्थाची आहे.<BR/><BR/>ब-याचदा स्त्री म्हणजे `अबला` समजली जाते. पुरूषप्रधान भारतात स्त्री भ्रूण हत्येचे प्रमाण जास्त आहे.<BR/>त्या पार्श्वभूमीवर ही कवीता `स्त्री`ला आमंत्रण देणारी आहे.<BR/>कवयित्री आग्रहाने तीला बोलावते आहे.``तू ये.``<BR/>``तू तशी आहेसच.नसशील तर तू अशी अशी बनून ये.``<BR/>:<BR/>:<BR/>कशी ??????????<BR/>:<BR/>:<BR/><BR/>अवनी ( ही पण स्त्री च बरं का!)जशी क्षितीजातर्फे उंच असाध्य अश्या ही आकाशाशी नाते जोडते तशी तू नाती जोडणारी /जपणारी होऊन ये.तूझ्या जन्माने विविध नाती जोडली जाणार आहे. तू बहिण होशिल.त्याच बरोबर नविन जन्म देणारी माता ही होशील.विविध नाते, स्नेह संबंध तू जोडत ये.<BR/>दूष्ट दानवांचा नाश करणा-या दूर्गा,अंबा ,लक्ष्मी, चंडिका यासारख्या शौर्यवान शक्तीशाली स्त्री सारखी तू विजयी होऊन (दामिनीसारखी )विजेसारखी लखलखत ये. दूर्गुणांचा अंत करण्याच सामर्थ्य तूझ्यातही आहे.<BR/>पण त्याच बरोबर तू नाजूकश्या प्रेमाने गंधित होऊन कोमलतेने अलगद ये. तू तूझा बालिशपणा सोडू नकोस. चंचल हरिणीसारखी अवखळ होऊन ये.येथे विरोधाभास उत्तम साधला आहे.<BR/>अजून असे काही विरोधाभास आहे पहा.---<BR/>सजून धजून सुंदर रूप घेऊन त्या रूपाचा संपूर्ण जणिवेने या सर्व जगाला मोहीत करण्यासाठी तू गर्वाने ये.पण (लीन रुजूता, मूक नम्रता---) उन्मत्त होऊ नकोस.लीनता /नम्रपणा मात्र सोडू नकोस.<BR/>मुंड मुंडिका म्हणजेच मारणारी . आणि गर्भ धारिणी म्हणजे जन्म देणारी .येथे ही उत्तम विरोधाभास आहे.<BR/>आपले शरीर अर्पून त्या त्यागाने आनंदाची (सरिता)नदी तू फुलवत ये. गर्भधारण करण्याची तूझी क्षमता आहे. पण जग निर्माण करताना त्यात दु:ख सोसण्याच्या तयारीनिशी ये.<BR/>तनु अर्पिता--आपण देवाला फुल, नैवेद्द वगैरे अर्पण करतो तेव्हा ज्याला अर्पण करतो त्याच्या बद्दल प्रेम ,आदर आणि श्रध्दा असते.इथे शरीराचा उल्लेख करतानाही अर्पिता ह्या शब्दामुळे तेच पावित्र्य राखलेले दिसते आहे.<BR/>दु:ख सोषिणी--- जीव निर्माण करताना होणा-या वेदनांची कल्पना तुला आहे. ती सहन करण्याची ताकद तुझ्यात आहेच.त्या ताकदीने ये.<BR/><BR/>मौक्तिक मुक्ता, रूप कांचना<BR/>सुवर्णलता उमलत ये<BR/>येथे सुवर्ण लतिका अधिक शोभले असत असं वाटत.<BR/><BR/>पहाट जशी नवी आशा ,उमेद ,उत्साह घेऊन येते तशीच तू `सारे जिवनरंग खुलवत ये `अशी आर्जव शेवटी केली आहे..<BR/>इथे `आसावरी `या चार अक्षरांच्या शब्दापेक्षा तीन अक्षरी शब्द ठेक्यात अधिक चांगला बसला असता.<BR/><BR/>ही जी वामा आहे ती सच्ची आहे.सच्ची म्हणजे खरी खुरी.आपल्या आजबाजूला आईमधे, बहिणीमधे, प्रेयसीमधे ,पत्नीमधे ,लेकी मधे आपण पाहिलेली आहे.<BR/>त्यामुळे कुठेही अतिरंजिकता, अतिरेक वाटत नाही.खरी वाटते. नव्हे ,नव्हे आहेच.<BR/>या आमंत्रणात जिला आमंत्रित केले आही ती देवी /देवताच असायला हवी असे नाही.<BR/>प्रत्येक स्त्रीच तशी असते. अशी खात्री कवयित्रीला आहे असे स्पष्ट होते आहे.<BR/>प्रत्येक शब्दात सकारत्मकता आहे. नकरात्मक शब्दांचा कधीही वापर केलेला नाही.<BR/><BR/>अनुरूप उदाहरणांचा अचूक उपयोग केला आहे.<BR/>'उपमान' म्हणजे ज्याची उपमा दिली जाते ते, आणि 'उपमेय' म्हणजे ज्याला ती दिली जाते ते.<BR/>अभिसारिका,अग्निशलाका,सुवर्णलता,हंसिनी,कामिनी,गजगामिनी, दिप्ती, दामिनी,सरीता,हरिणी,आसावरी, बासरी , मोगरी,मंजिरी,शर्वरी अशी सर्वच्या सर्व स्त्री वाचक उपमान आहेत.वामा हे उपमेय ही स्त्रीलिंगी. म्हणूनच एकमे़कांशी अनुरूप आहेत.<BR/><BR/>शब्द, रूपक, प्रतीक आणि प्रतिमा यांचा उत्तम मेळ जमून अर्थपूर्ण अप्रतिम काव्य तयार झाले आहे.Meenal Gadre.https://www.blogger.com/profile/07122272651252891566noreply@blogger.com